REISVERSLAG -> MIDDEN OOSTEN -> Jordanië

JORDANIË

Klik hier voor foto´s van Jordanië.

4 december vanuit Venetië:

Nou daar zitten we dan, in Venetie, Italie.

Het is allemaal wat sneller gegaan dan we gedacht hadden, waarom dan?
Nou... We waren dus in Cairo gebleven.
Met de motoren op de foto bij de pyramides, echt een te gek gevoel. Het was in het begin niet echt het doel van de reis, maar dat is het wel geworden, en ik kan je zeggen: het voelt fantastisch om met je brommer onder die eeuwenoude bouwwerken in Egypte te staan.
Na Cairo op weg naar de Sinai, via het Suez kanaal.
De weg door de Sinai-woestijn was echt te gek. Mooi landschap en perfecte wegen.
De bedoeling was om te eindigen in Dahab, aan de golf van Aqaba (klinkt exotisch he?!). Nou Dahab was totaal geen Egypte: terrasjes overal (langs het water), lekker eten, en niet te duur, dus hier gingen we een paar dagen blijven, en natuurlijk even een duikje doen in de rode zee.
Dus wij op zoek naar de NL-duikschool die de Ier Fergus ons in Kenya al had aangeraden. De volgende dag dus een duik gedaan, en het was erg fijn, al zitten wij liever op de brommer...

Na 3 dagen relaxen zijn we richting de ferry van Nuweiba (Egypte) naar Aqaba (Jordanie) gereden.
In Nuweiba aangekomen bleek de parkeerplaats vol te staan met tientallen touringcars. Overal lagen mensen te slapen. Het waren pelgrims op weg naar Mecca in Saudi Arabie.
Volgens de politie-agenten zouden wij nooit op de boot kunnen omdat er geen kaarten meer waren, we moesten het over een paar dagen nog maar een keer proberen.
Nou lekker dan...

Toch maar even in de rij staan, maar na een tijdje toch besloten dan maar de gok te nemen, en via Israel de grens over te gaan. Het verhaal gaat namelijk dat je met een stempel van Israel in je paspoort Syrie niet inkomt...
Maar met zo'n goed verhaal, en het feit dat we maar 15 minuten in Israel zullen zijn, moet het toch lukken de grens over te komen.
Eerst dus Egypte uit. Geen probleem. Nummerplaten ingeleverd, en dan naar Israel, waar echt ALLES wordt gecheckt.

Alle bagage moet door de scanner, en Jan moet zelfs haar broek uit trekken en wordt helemaal gefouilleerd!

Eerst even de grens over met Jordanie. Israel uit, dat ging goed, maar Jordanie in: "over deze grens mogen we geen motoren binnenlaten", zeiden ze. 'WAT?!' maar waarom hebben ze ons er dan uitgelaten?

Nou om het verhaal niet te lang te maken: we hebben daar ongeveer 2 uur zitten praten, wachten, praten, wachten. Uiteindelijk kregen we de baas zover dat hij ons een 3 daags visum gaf om naar Syrie te rijden. Wel nog even 20 Euro voor een verzekering voor 3 dagen en 16 euro voor een tijdelijke invoer van de motoren, ondanks de carnets! We waren heel blij dat we niet terug hoefden, maar onze plannen voor Jordanie moesten toch wel iets worden ingekort.
Dan maar niet naar Wadi Rum, een van de mooiste woestijnen van de wereld...Er is ook zoveel te zien, dat het erg moeilijk is om te kiezen.
Eerst even overnachten in Aqaba, toen naar de rotskerken van Petra. Echt helemaal te gek. Wat die mensen dachten toen ze dit uitgehouwen hebben...
Toch moet ik eerlijk zeggen dat het na de kerken van Ethiopie toch minder indrukwekkend is, maar het blijft de moeite waard!

Op de parkeerplaats komen we Ralph en zijn vriendin (ben even haar naam kwijt) in hun volledig opgedikte Landrover, en Peter in een oud Volkswagenbusje tegen. Zij willen dezelfde route naar het zuiden rijden, die wij omhoog zijn gereden. We besluiten te blijven.
We drinken thee en 's avonds wordt er een culinair hoogstandje verricht op de parkeerplaats van Petra. We zetten de tent op naast de parkeerplaats en gaan de volgende dag op weg naar de Dode Zee.
Echt bizar dat water. Je kunt niet eens rechtop staan, omdat je benen dan beginnen te drijven...En het smaakt echt verschrikkelijk!

Vervolgens verder naar het noorden waar we langs de kant van de weg Nadeeb tegenkomen. Hij wil ons de weg wijzen, en nodigt ons daarna uit om wat bij hem thuis te komen eten.
Dat doen we, waar z'n vrouw heerlijk eten voor ons klaar gemaakt heeft. Gelukkig spreekt Nadeeb redelijk engels, zodat we nog wat kunnen praten. Zijn twee zoons willen ff armpje-drukken met Corne.
Diezelfde avond brengt hij ons naar een paar winkels-in-aanbouw langs de hoofdweg. Volgens hem kunnen we daar de tent wel opzetten. Nou zijn we niet van de wildkampeerders, dus dit is toch wel ff vreemd. Maar als we eenmaal in de tent liggen, voelt het als thuis.
De volgende ochtend ontbijten we bij Nadeeb en gaan vervolgens op weg naar de grens. We zijn allebei een beetje zenuwachtig en stellen er ons al op in dat we het land niet inkomen...We hebben intussen al allerlei alternatieven bedacht voor het geval het inderdaad niet lukt.

Eerst Jordanie uit. Natuurlijk weer even betalen (30 euro) en dan op weg. Het leek allemaal goed te gaan: we vulden de formulieren in, de beambten maakten kopieen van ons paspoort... Maar na een kwartiertje kregen we te horen: 'Israel yes, Syria no'. Vervolgens loopt die vent gewoon weg. Hij zegt nog wel 'sorry' maar daar hebben we niet zoveel aan.
Direct komt er iemand aanlopen om ons naar buiten te begeleiden, maar we krijgen het voor elkaar om nog even bij de baas van de grens binnen te lopen.
Daar zit een Syrier die goed Duits kan, dus wij leggen ons hele verhaal in het Duits uit, maar het helpt nix.
Vervolgens doen we het nog eens dunnetjes over in het Engels tegen de baas, maar die wordt op een gegeven moment kwaad en haalt zelfs de oorlog in Irak erbij en dat wij dat maar met de Amerikanen moeten uitvechten: alsof wij daar iets aan kunnen doen... Als er toch nix meer te redden valt, beginnen we maar persoonlijk te worden, en laten de baas weten wat we van hem vinden.

Het toneelstukje daarna levert ook niet veel op. We blijven heel demonstratief op de stoep zitten, maar na een tijdje worden we verwijderd en moeten we terug naar Jordanie.
Daar eerst geprobeerd al het geld wat we net betaald hebben om het land uit te komen, weer terug te krijgen. We worden geholpen door een grensbeambte die erg goed engels spreekt, dus dat lukt allemaal. Wel moeten we ook nog ff een nieuwe verzekering en een nieuwe tijdelijke invoer regelen.

Dan op weg naar Israel, waar volgens de Lonely Planet ferries van Haifa naar Griekenland gaan. Jordanie uit, weer geen probleem, maar dan Israel in........

Tot zover JORDANIË!!!

Klik hier voor meer foto´s van Jordanië.